Gioconda, La

M.Caballé - A.Baltsa - A.Hodgson
L.Pavarotti - S.Milnes - N.Ghiaurov
London Opera Chorus en National Philharminic Orchestra
B.Bartoletti
Decca D 232 D  3lp

Een formidabele opname, deze eerste digitale Gioconda! Niet alleen vanwege de klank op zich, maar ook vanwege de titelrol van Montserrat Caballé. De rol wordt maar al te vaak met grof geschut gebracht, waardoor de arme Gioconda tot een soort opera-Kenau wordt, maar dan levensgroot met alle hoedanigheden van een veristische heldin. De creatie van Callas ging daaraan mank, en nog meer die van Anita Cerquetti. De ideale Gioconda moet Ponselle geweest zijn. Van wie we alleen de aria hebben, maar van de complete versies was en is mijn toetssteen Arrangi-Lombardi. Milanov kwam als tweede, terwijl Tebaldi’s stem te licht was voor deze rol. Caballé overtreft allen, behalve de eerste, die ze echter ten volle evenaardt. Ze heeft het donkere fluwelen timbre voor de rol, de lichte stralende hoogte, de dramatiek, maar ook de lyriek. Zoals ik in Forza del Destino altijd als eerste grijp naar de phrase “Pace” van de sopraan, zo is HET voor Gioconda haar afgang in de eerste acte met de hoge toon op “Madre, Enzo adorata! Ah! Come t’amo”. Callas bracht daar in haar beide versies absoluut niets van terecht, Caballé blinkt er in uit. En waar Arrangi-Lombardi in Stignani een ideale partnerin had valt Caballé die ten deel aan Agnes Baltsa, de meest ideale die ik tot nu toe op de plaat hoorde. Pavarotti is glorieus bij stem, en in een rol als voor hem geschreven. Ghiaurov is een sinistere Alvise Badoero, en Sherill Milnes klinkt in de weinig subtiele rol van Barbara voller en sonorer dan vroeger. Zijn eerst wat tenorale bariton begint eindelijk zijn volle rijpheid te bereiken. De voorkant van het album vermeldt niet wie de even belangrijke rol zesde rol van La Chieca zingt. Toeval? Het is de enige mindere in dit gezelschap, de nieuwe Alfreda Hodgson. Haar inzet is wat onzeker, haar “Voce di donna” heeft geen legatolijn. Vreemd dat deze rol op zoveel opnamen onderbezet is, maar hier wel heel opvallend. Voor de rest bepaald een eerste keus wat dit werk betreft.

Leo Riemens  1981

Bekijk Opera